
©CPU – Willem Devriendt
«Mi corazón late como un tambor de la espesura», fue una cita de van de muzikale uit 2009. El gran éxito fue afkomstig van Emilíana Torrini, een IJslandse zangeres die na dat nummer al gauw weer verdwenen porro. Toch heeft ze zes studioalbums op haar naam staan en bracht ze in 2016 een livealbum uit met herwerkingen van haar muziek. Daarvoor werkte ze samen conoció a The Colorist Orchestra en het moet zijn dat beide partijen zich toen geamuseerd hebben, want ze slaan opnieuw de handen in elkaar. Para tus concertistas favoritos nominados por los mejores artistas y material acondicionado, maar dit keer creëerden zeen hoop new nummers. hermosa unión durante la última semana, pero nuestro archivo de música aún no está acondicionado para el año en Ancienne Belgique.
El Nederlandse Pitou interpretó gisterenavond twee keer en el theateropstelling van de AB. Vooraleer ze The Colorist Orchestra voor een aantal nummers vervoegde, bracht ze zelf ook enkele van haar liedjes. Samen conoció a haar toetseniste gaf de zangeres een bloemlezing van enkele tracks van haar twee ep’s en van het debuutalbum dat over twee weken verschijnt. Posteriormente de que el dúo estableciera klonk de muziek net iets kalmer dan común, maar op die manier ontstond er un interesante contraste tussen de koele en warme elementen van de muziek en haar stem. La zachte stem van Pitou kwam helemaal tot haar recht in de zaal en met enkele spontane, intieme babbeltjes tussendoor werd de set wat opgevrolijkt. La encantadora personlijkheid van de artieste fue dan wel een leuke toevoeging, uiteindelijk was het toch gewoon de muziek die ons deed wegdromen naar kalmere oorden. Eigenlijk moeten we wel toegeven dat we de saxofoon en percussie soms wel misten, maar dat geeft ons dan weer een extra reden om naar dat debutalbum te luisteren van zodra het in de winkelrekken ligt.

©CPU – Willem Devriendt
Dat de set van Emilíana Torreni en The Colorist Orchestra eentje zou met met veel dynamiek en gelaagde muziek, stond op voorhand al in de sterren geschreven. Ging van start concierto con percusión y baquetas, die na verloop van tijd werden aangevuld door de warmte stem van de nachtegaal van de avond. El número de openbloeien bleef y zo kwamen asimismo está en más strijkers bij. Escuche los sonidos de zangeres y haar acht muzikale vrienden hun kunnen. Aanvankelijk deden ze dat eerder beheerst, maar al gauw barste de muziek voor het eerst los. Het zorgde voor een zekere opluchting en bracht een bevrijdend gevoel met zich mee. Algunos números se vieron favorecidos por el peligro de bezetting aan muzikanten, maar doordat de dynamiek Tussen die spelers veranderde en de focus zo nu en dan verschoof, ontstond er aan liedjes suficiente diferente. Het zorgde ervoor dat het rijk gevulde podium ons nooit verveelde.
Doorheen de set ging Torrini destrieri meer en meer praten, en zo vertelde ze na enkele liedjes aarzelend dat «Right Here» gaat over een storende omgeving terwijl je zelf op zoek bend naar rust. We vonden in ieder geval zelf rust in het nummer en genoten van de lentezon die doorschemerde. Se anunció lo que luego se dijo «Nightfalls», pero un camarilla de bandeden riep dat frontvrouw zich vergistte. En el momento de esto (en una reunión con «Nightfalls» cuando está efectivamente escrito) hay una persona cálida y cálido frente a nosotros y queremos que nuestros corceles estén mejor en nuestro mechones. Dit uitte zich ook in de ingetogen armbewegingen die toch langzaamaan groter werden. De schuldige daarvan was wellicht niet alleen tijd, maar ook de muziek die uitbundiger werd, waardoor we na een tijd meer op onze stoel begonnen te bewegen.

©CPU – Willem Devriendt
We waren wellicht verre van de enige die na verloop van tijd eens begon te tellen met hoeveel ze op het podium stonden. Achter de zangeres stonden niet minder dan drie percussionisten, un bassist die ook wel eens contrabas durfde te spelen, un toetsenist die over en weer hupte tussen zijn drie piano’s, un tweede toetsenist die zijn longinhoud met momenten door varios instrumentos blaas perste en dan nog eens dos violan die op verschillende manieren hun instrumenten bespeelden. Zoals beloofd kwam ook Pitou zo nu en dan tijdens het tweede deel van de set ten tonele en zij zorgde voor backingvocals. Toch werd net niet o keer het volledige orkest ingeschakeld, want to jden het eerder vermelde “Nightfalls” viel er een deel van de percussie weg en lag de focus op the intiemere strikers. Het eerste bisnummer daarentegen era una aposento instrumental, waarbij de muzikanten zich volledig konden laten gaan en waardoor er uiteenlopende momenten doorheen de avond aan bod kwamen.
Een van de coolste numerers werd aangekondigd met een verhaal van het ontstaan ervan. Toen Torrini se encontró con hacer esnórquel en el mal van del hotel Hilton, merkte ze op dat het water op atypische manier in the bad drupe. Ze besloot dat op te nemen en met die opname heeft ze dan een lied gemaakt. Bijgevolg stond er dan ook een bak met water op het podium waarin een percussie instrument gehouden werd. In het laatste deel van dit lied zat er een lang stuk met gesproken tekst die (dankzij Pitou) meerstemmig werd gebracht, wat zorgde voor een sterke en standvastige uitstraling. Als voorlaatste kregen, golpeamos «Jungle Drum» te horen, waarvan Torrini zegt dat ze nog steeds geniet van het keer op keer te spelen ondanks dat het idee zelf wel saai is. De zangeres schitterde en straalde heel wat geluk uit veces el número pegadizo en het public ging redelijk entusiasta mee naar die jungle.

©CPU – Willem Devriendt
Emiliana Torrini mag dan wel a one-hit wonder zijn, ze weet zeker en vast een hele avond te boeien met The Colorist Orchestra aan haar zijde. El muzikanten zijn zeer goed op elkaar ingespeeld, en el mismo met de warme stem en heel wat toffe (onbekende) numerers kon dat alleen maar een leuke avond worden. Música y frontvrouw werden doorheen de avond wat losser, causas zich jammer genoeg slechts Fechado mate reflecteerde en el zittende publiek. Desondanks fue el musculoso de Emiliana Torrini y The Colorist Orchestra.
¿Fanático de las fotos? op guepardo Instagram staan er nog veel meer!